در حالی که صنعت فولاد جهان با چالشهای فزایندهای برای کاهش انتشار کربن مواجه است، فولاد سبز خلیج فارس به عنوان یک مدل نوآورانه و کمکربن، توجه جهانی را به خود جلب کرده است. کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس (GCC) بدون داشتن زیرساختهای قدیمی کوره بلند (BF-BOF)، فرصت طلایی برای توسعه زنجیرهای از تولید فولاد با ردپای کربنی پایین را در اختیار دارند.
منابع طبیعی گسترده، دسترسی به گاز ارزان، انرژی خورشیدی فراوان و سرمایهگذاریهای کلان، این منطقه را در مسیر تبدیلشدن به قطب فولاد سبز قرار داده است. برای اطلاع از قیمت روز آهن میتوانید به سایت کارآهن مراجعه کنید یا با کارشناسان مجموعه به شماره ۶۷۱۴۵-۰۲۱ تماس بگیرید
زمان خواندن: ۴ دقیقه
مرحله اول: انرژیهای تجدیدپذیر در مسیر فولاد سبز خلیج فارس
به گزارش کارآهن، کشورهای شورای همکاری خلیج فارس با سرمایهگذاریهای میلیارد دلاری در بخش انرژیهای تجدیدپذیر، گام نخست را برای توسعه فولاد سبز خلیج فارس برداشتهاند. عربستان سعودی با چشمانداز ۲۰۳۰، ۱۸۶.۵ میلیارد دلار در این مسیر سرمایهگذاری کرده و قصد دارد تا ۵۰ درصد انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر تامین کند. امارات، عمان، قطر و بحرین نیز پروژههای بزرگی برای گسترش نیروگاههای خورشیدی و بادی در دست اجرا دارند. در همین حال، تفاوت در میزان استفاده از انرژیهای پاک باعث اختلاف در سطح انتشار CO2 میان شرکتهای فولادسازی منطقه شده است.
بیشتر بخوانید: بازیگر تازه در بازار آهنآلات

مرحله دوم: ورود به عصر هیدروژن
گام بعدی در مسیر تحقق فولاد سبز خلیج فارس، جایگزینی گاز طبیعی با هیدروژن سبز در تولید آهن اسفنجی است. عمان، عربستان و امارات در این زمینه نقشههای راه مشخصی تدوین کردهاند. عمان پیشتاز این مسیر است و تا سال ۲۰۵۰ تولید سالانه ۸.۵ میلیون تن هیدروژن سبز را هدفگذاری کرده است. عربستان نیز در پروژه NEOM زیرساخت عظیمی برای تولید H2 در دست احداث دارد. با تحقق این طرحها، فولاد خلیج فارس میتواند به یکی از پاکترین فولادهای جهان تبدیل شود.
مرحله سوم: جذب و ذخیرهسازی کربن (CCUS)
اگرچه جذب CO2 در فرایند فولادسازی به علت رقیق بودن گاز دودکشها چالشبرانگیز است، اما شرکتهایی مانند امارات استیل و جیندال عمان پروژههایی را در این زمینه آغاز کردهاند. استفاده از چاههای نفت و گاز تخلیه شده، پتانسیل عظیمی برای ذخیرهسازی کربن فراهم کرده است. این اقدامات، گام نهایی برای تقویت برند فولاد سبز خلیج فارس در بازارهای جهانی خواهد بود.
ظرفیتهای جدید و کارخانههای نوین؛ تولید فولاد سبز از روز اول
برخلاف برخی کشورها که پس از ساخت، به دنبال کربنزدایی هستند، کشورهای خلیج فارس کارخانههای جدید فولاد خود را از ابتدا با نگاه به بیکربن بودن طراحی میکنند. پروژههایی چون فولاد سبز جیندال در عمان، کارخانه آرامکو و بائو استیل در عربستان و طرحهای گسترش تولید DRI در بحرین و امارات، همگی نشاندهنده آینده روشن فولاد سبز خلیج فارس هستند.
چالشها و واقعیتهای بازار؛ مسیر هموار نیست
اگرچه مسیر فولاد سبز خلیج فارس پرامید است، اما چالشهایی مانند رقابت با فولاد ارزان آسیای جنوب شرقی، عدم وجود اقدامات حفاظتی داخلی و نبود زیرساختهای کامل صادراتی هیدروژن، تهدیدهایی واقعی برای صنعت فولاد منطقه به شمار میروند. همچنین، مشکلات پروژههایی چون NEOM نشان میدهد که فروش محصول نهایی نیز نیازمند استراتژی دقیق بازاریابی است.
بیشتر بخوانید: فاز دوم تولید بریکت فولادی در فولاد صبا خلیج فارس آغاز شد

کلام آخر
فولاد سبز خلیج فارس تنها یک شعار نیست؛ بلکه نمایانگر یک گذار واقعی و امکانپذیر به سمت صنعتی کم کربن و پایدار است. اگر کشورهای این منطقه بتوانند به اهداف خود برای کاهش هزینه تولید هیدروژن سبز و افزایش سهم انرژیهای تجدیدپذیر دست یابند، نه تنها رهبر بازارهای جدید مانند اتحادیه اروپا خواهند شد، بلکه مسیر جهانی صنعت فولاد را نیز بازتعریف خواهند کرد.
سوالات متداول
چرا فولاد سبز خلیج فارس اهمیت دارد؟
زیرا کشورهای خلیج فارس بدون زیرساختهای قدیمی BF-BOF و با انرژی پاک و گاز طبیعی ارزان، بستر مناسبی برای تولید فولاد کمکربن فراهم کردهاند.
کدام کشورهای منطقه در مسیر فولاد سبز پیشتاز هستند؟
عمان، امارات و عربستان سعودی با سرمایهگذاریهای بالا در انرژی تجدیدپذیر و هیدروژن سبز، در صدر این حرکت قرار دارند.
آیا فولاد سبز خلیج فارس توان رقابت با فولاد ارزان آسیایی را دارد؟
در حال حاضر به دلیل قیمت تمامشده پایین در آسیا، رقابت دشوار است. اما با معرفی CBAM در اروپا و کاهش هزینه H2 سبز، این روند تغییر خواهد کرد.
ظرفیت تولید هیدروژن سبز در منطقه چگونه است؟
عمان تا سال ۲۰۵۰ قصد دارد به ظرفیت ۸.۵ میلیون تن برسد. امارات و عربستان نیز اهداف مشابهی را دنبال میکنند.
چه کشورهایی هنوز از برنامههای فولاد سبز عقب ماندهاند؟
قطر، کویت و بحرین در توسعه انرژیهای تجدیدپذیر و پروژههای هیدروژن هنوز با فاصله از سایر کشورها قرار دارند.